COLUMN
NIEYA VAN NIE

Peaky Blinders coupe

22 juni 2021

Het is weer die tijd van de maand. Nee, niet díe tijd van de maand, daar wil ik jullie niet mee lastigvallen. Het is de tijd van de maand dat Maarten, mijn man, mij een tondeuse in mijn hand drukt. Eén van de dingen die wij na de coronalockdown nog altijd doen; ik mag Maarten zijn haar knippen. Nouja, knippen, ik heb een tondeuse en geef hem een Peaky Blindersachtige coupe, waarbij hij altijd even ‘Peaky Blinders’ op z’n Brits uit moet spreken met een beetje te veel nadruk op de P.

Nadat de knipbeurten een paar keer onze prille huwelijk op de proef gesteld hadden, hebben wij besloten het anders aan te pakken. Hij bemoeit zich niet met mij terwijl ik zijn haar knip. Ik mag mijn gang gaan en hij mag toekijken. Als het niet goed gaat, ‘dan scheer ik het er gewoon helemaal af’, zegt hij. De druk is er daardoor voor mij gelukkig vanaf. Als ik een foute inschatting zou maken en die tondeuse op foute plekken over zijn hoofd zou laten glijden, dan weet ik dat hij het niet erg vindt om als gemillimeterde militair het leven door te gaan, al is het maar voor een paar weken. Ik denk dat ik dat erger zou vinden dan hij.

Met volle moed pakken wij de woonkamerstoel erbij terwijl ons hondje in de startblokken gaat staan om de stukjes haar die op de grond vallen op te eten. Ik had deze keer een voorbeeldfoto die ik kon gebruiken. Eerlijk is eerlijk, ik heb er maar één keertje naar gekeken en voor de rest freehand ik het maar. Fade hier, kapje twee daar. Zo gaat dat vrolijk verder voor ongeveer een half uurtje. Tot ik zónder kapje de laatste beetjes bij zijn nek moet gaan scheren. De vorige keer haperde dat ding ook al, hopelijk gaat het deze keer wel goed. ‘Auw!’ hoor ik hem zeggen. Helaas, tóch niet soepel genoeg mijn polsen bewogen tijdens het scheren. Na een paar seconden vormt zich een perfect rijtje van drie kleine spikkeltjes bloed op zijn nek. ‘Oeh, hij maakte dus geen grapje’, denk ik terwijl ik de spikkeltjes steeds groter zie worden en langs zijn nek zie stromen.

Ik veeg het bloed weg en ga vrolijk verder, ik was immers bijna klaar. Na een paar minuutjes leg ik de tondeuse neer. Het is klaar. We hebben het weer overleefd. Hij kijkt in de spiegel en oordeelt mijn werk – ‘Wel stylish, toch?’ Succes! Maarten blij, ik blij. Géén millimeterkapsel deze keer, maar waarschijnlijk wel een littekentje rijker.